- аҷал
- I[اجل]а1. кит. муддат, мӯҳлат; вақт, ҳангом2. ба охир расидани умр, марг; дард дигар, аҷал дигар (зарб.); аҷали муаллақ марги ногаҳонӣ; аҷал расидан умр ба интиҳо расидан, марг наздик шудан; агар аҷал амон диҳад зиндагиву саломатӣ бошад, агар намурам…; аз дасти аҷал халос кардан аз марг раҳо додан, аз марг вораҳонидан; ба чанголи аҷал афтидан ба марг дучор шудан, ба мурдан расидан; бе аҷал куштан пеш аз вақт куштан, бе марги табиӣ нобуд кардан; бо аҷали худ мурдан бо марги табиӣ мурдан; тухми аҷал коштан ҳамаро ба ҳалокат расонидан, қир карданII(аҷалл)[اجل]а. кит. ҷалилтар, боҷалолтар, бузургвортар
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.